Een illegale gorillatracking

Het busje komt tot stilstand op de kronkelige bergweg, geen andere auto's in het vizier. Na het geluid van de napruttelende motor is het even stil.

   'Go, go', schreeuwt de chauffeur.

Drie deuren slaan open. Ik spring naar buiten als een parachutist die weet dat onder hem de wereld in lichterlaaie staat. Met zijn drieen staan we buiten. Het busje stuift weg en de Afrikaan duikt het bos in, gebaart ons hem te volgen. Op de open weg zijn we lokaas voor boswachters die snuffelen naar chantabele rangers.

Een groene mond slokt ons op, Noach in de buik van de walvis. Varens grijpen naar mijn voeten. Stammen, gehuld in gras en lianen dwarsbomen het smalle junglepad. Alles om me heen loert op een misstap van een naieve toerist. Niet stilstaan, blijven volgen! Voeten die onbewogen op het bed van groen rusten, zullen wortel schieten. Dus doorlopen, dat gevoel bekruipt me.

Sporen van stront en keutels leiden naar de schat. We lopen rondjes, draaien achtjes. Vanuit het niets is een tweede Afrikaan opgedoken. Hij sluit de rijen. Mocht het gevaar van achter opdoemen, vormt hij een buffer; een levend schild. Het cikkelvormige mes baant zich een weg, stengels knakken, maar lijken achter ons weer even even snel te herrijzen. Het regenwoud omringt ons aan vier kanten en neemt ons het in binnenste op. 

Een glimmende keutel op het pad. Vers, damp komt los van de rietbruine drol. Het dwalen lijkt voorbij. Ze schroeven het tempo op, de Afrikaan en zijn vriend. Een doornstreng draait zich in mijn krullen en rukt mijn hoofd naar achter. We naderen de primaten, oerdieren met krachten die geen mens zijn toe te dichten.

Dan opeens op het pad. Daar zit hij op zijn gat, een silverbackgorilla. Geroutineerd pluist hij een twijg af en pikt de juiste blaadjes uit. Als een buurman, lurkend aan zijn pils in zijn voortuin in een willekeurig volksbuurtje, neemt hij ons waar. Een blik langer dan een tel zijn we niet waard op een paar meter afstand. Achter hem een boom waar massa's van meer dan tweehonderd kilo zich moeiteloos voortbewegen over kronkelige takken. Gegrom, af en toe een verwijtend gezicht naar zijn onderdanen. Het moet naar baas' wil!

Ze laten de stam door hun klauwen glijden en manouvreren zich naar de grond. Trompetgeschal uit een bosje. Een secondelang durende ruft neemt langzaam in volume af en verraadt een jong mannetje. Hij laat zich zien. De ranger waarschuwt ons. Het is de agressiefste gorilla van de groep. De Badr Hari van de familie. De patser laat zijn tanden zien en zet dreigend twee snelle passen naar ons. Een oerschreeuw belooft weinig goeds, maar het blijft bij blaffen.

Na een half uur vindt de Afrikaan het genoeg. Time's up! Hij wil zijn beloofde geld zien en hakt het mes in de boom om zijn handen vrij te maken. Het zonlicht schittert via het lemet in mijn ogen als ik drie honderd dollar, de tweede termijn, uittel in Oegandese shillingen. Hij oogt tevreden en kneedt de flappen tot een bosje in zijn zak.

Door Wouter